De hemel is geen plek.

De hemel is geen plek.
Het is een trilling.
Een frequentie die je ziel herkent…
nog voor je het kunt uitleggen.

Maar als de hemel in ons leeft,
waarom blijven we dan zoeken
naar iets buiten ons?

Zoals ooit werd gezegd:
‘Het koninkrijk der hemelen is in jou.’
Niet buiten je, maar als een goddelijke trilling in je eigen hart.
Het soevereine rijk van goddelijke frequentie
woont in jou.

En toch werd het voelen ons langzaam afgeleerd,
vervangen door wat we moesten geloven.
Over oordelen, straf, hemelvaders
en brandstapels voor wie mens durfde zijn.

Maar alles is trilling.
Echt alles.
Zelfs je gevoelens zijn boodschappers van frequentie.
Geluid wordt licht,
licht reist verder dan we kunnen bevatten,
en wanneer een trilling zó zuiver wordt,
hoort het oor niets meer.
Maar de ziel luistert wel.

Want de ziel herinnert zich.

Ik herinner me het ook.
Vanuit mijn bijna-doodervaringen,
en de keren dat ik mijn lichaam verliet
omdat de pijn me te veel werd.
Daar hoorde ik muziek
gemaakt van licht.
Engelenklanken.
Niet als melodie, maar als pure essentie.
Zacht, helder, thuiskomend.

Voor mij voelt de dood niet als een einde.
Het voelt als een overgang van trilling.
Het lichaam stopt,
maar de ziel reist verder.
En ik voel dat nu dieper dan ooit.
Mijn ziekte bracht me een nieuwe relatie met het leven.
Met frequentie.
Met het heilige in alles.

Soms voel ik weer diezelfde vrede
die me toen zo diep raakte.
Als een fluistering in mijn hart
die me herinnert aan wat ik al wist.
En het laat me dieper ademen.

Om dit te voelen
moet je stil worden.
Afstemmen.
En soms alles loslaten wat je dacht te weten.

Mensen vragen me weleens
hoe ik omga met alles wat ik heb meegemaakt.
Maar de waarheid is…
ik ga er niet mee om.
Ik lééf het.
Één trilling, één ademhaling tegelijk.

En ik kies ervoor te geloven
wat ik voel,
in plaats van wat me is verteld.
Ik vertrouw erop
dat de hemel niet daarboven is.
Maar hier.
In ons.

In frequentie.
In liefde.
In licht.
In de ziel die ons draagt.

En als we dat durven voelen…
dan brengen we hem mee.
De hemel.
Op aarde.
Zoals hij altijd al bedoeld was.

Liefs Yvonne 💛

 

De afbeelding is een eigen Artprint, ter ere van Cootje. Ze kwam als troost, en blijft als ziel.
Met elke aankoop steun je de opbouw van Kleurendroom — een plek waar verbinding, creatie en bewustwording samenstromen.

19-5-2025