De kracht van het subtiele
Er is een laag in ons leven die we bijna vergeten zijn.
Niet zichtbaar, niet meetbaar, niet luid.
En toch is ze overal aanwezig:
de subtiele stroming onder alles wat leeft.
In de natuur, in ons lichaam, in de woorden die we spreken,
in de stilte tussen mensen, in de adem van de wereld.
De wereld is zo gewend geraakt aan het grote, het snelle, het duidelijke,
dat we nauwelijks nog voelen wat zacht is, ijl, onzichtbaar.
Het subtiele veld, waar magie en waarheid samenkomen,
blijkt collectief verwaarloosd.
Sneeuw is subtiel.
Haar magie ontvouwt zich in kristallen die het licht vangen,
in stilte die alles bedekt, in vertraging die ons uitnodigt te ademen,
te voelen, te zijn.
Wie fijngevoelig is, hoort haar fluisteren.
Wie te druk is, mist alles.
Wat als dit geldt voor álles wat subtiel is?
Voor intuïtie, voor zachte energie, voor kleine signalen van leven,
voor de woorden die niet worden uitgesproken
maar die een wereld kunnen veranderen?
Wanneer een samenleving het subtiele verliest,
verhardt alles.
Nuances verdwijnen.
Mensen raken los van zichzelf en van elkaar.
Natuur wordt decor.
Innerlijke seizoenen verdwijnen onder de ruis.
En wat als collectieve heling juist begint met het herontdekken van fijngevoeligheid?
Met het luisteren naar wat zacht is,
het volgen van dat wat ijl is,
het erkennen van dat wat niet meteen zichtbaar of tastbaar is.
Subtiel is geen zwakte.
Subtiel is kracht.
Subtiel is magie.
Subtiel is sneeuw.
De uitdaging ligt niet in het grote gebaar,
maar in het terugkeren naar de verfijning.
Naar de stilte waarin alles klopt.
Naar de trilling waarin licht en waarheid
je onverwacht kunnen aanraken.
Misschien is dit wel de uitnodiging van deze tijd:
Durf weer te voelen wat onzichtbaar is.
Durf subtiel te worden.
Durf te luisteren naar wat fluistert
onder het lawaai van de wereld.
En misschien, heel zacht,
valt daarachter een sneeuwvlok.
Niet op de aarde.
Maar op je ziel. ❄️
Liefs Yvonne
Sneeuw is subtiel.
Daarom voelen veel mensen haar magie niet.
Omdat ze haar niet kunnen voelen.
Zij die fijngevoelig zijn,
horen in sneeuw een taal
die anderen nooit opmerken.
En dat geldt voor álles wat subtiel is.
Kristallen fluisteren
een wereld
die nog wél weet
wat heilig is.
En soms, heel soms,
verandert één vlok van richting
zonder reden.
Als een knipoog van de lucht
die zegt: “Ja, jij voelt het ook hè?”
Laat de winterse magie maar komen.
En vergeet niet af en toe te lachen,
ook als het ijskoud is. ❄️
