Een ode aan het leven

Een ode aan het leven — dat gevierd wil worden 

We zijn het soms verleerd…
om het leven te vieren.

Niet pas aan het eind van een lange weg, maar gewoon —
omdat het leven ademt, stroomt, en ons telkens weer uitnodigt om mee te dansen.

We wachten vaak op het juiste moment.
Tot het rustiger is. Tot het beter gaat. Tot we ‘klaar’ zijn.
Maar het leven wacht niet —
het leeft nú.
In een zonnestraal op je gezicht.
In een onverwachte glimlach.
In het besef dat je er nog bent…
en dat dat al reden genoeg is voor feest.

Vieren is geen oppervlakkigheid.
Het is dieper dan dat.
Het is dankjewel zeggen zonder woorden.
Het is erkennen wat je hebt doorleefd,
zonder het te hoeven uitleggen.

Vieren is voelen.
Dat je gegroeid bent,
ook als niemand het zag.
Dat je lief hebt gehad,
ook als het niet werd beantwoord.
Dat je trouw bent gebleven aan jouw weg, ook als het een stille was.

Laat ons dus vaker vieren.
Met een glimlach, een zachte traan,
een stukje taart, een dansje, een bloemenkrans.
Met muziek op je ziel.
En licht in je ogen.

Want het leven zelf is het grootste kado.
Niet perfect. Wel kostbaar.
En hoe meer we het eren…
hoe meer het zich laat zien in al zijn kleuren.

Dus hef het glas —
op jou.
Op het leven.
Op alles wat al is
en alles wat nog mag komen.

⸻

Liefs, Yvonne 🌈

Wees welkom bij een Regenboogsessie (met een dansje) als je het leven weer wilt vieren.
 www.kleurendroom.nl

4-8-2025