Thuiskomen is een innerlijk proces, geen locatie

Er lijkt een collectieve overtuiging te zijn
dat thuiskomen in jezelf er op een bepaalde manier uit moet zien.

Dat het pas echt telt als je in het bos wandelt,
een retraite volgt, een ijsbad neemt,
met een spirituele teacher werkt,
of mediteert op een duur meditatiekussen.

Maar thuiskomen in jezelf is geen prestatie.
Het is geen project. Geen trend.
En al helemaal geen spirituele checklijst.

Je lichaam, jouw leven, jouw ruimte —
het is je tempel.

En dan is het zorgelijk dat mensen die op zoek zijn naar rust,
authenticiteit en heelheid,
vaak weer in een nieuw systeem van ‘moeten’ terechtkomen.
Alleen nu in spirituele verpakking.

Dat je je schuldig voelt omdat je niet naar buiten kunt,
of het simpelweg niet wilt.
Denkt dat je het “verkeerd” doet,
omdat je niet mee kunt doen met de nieuwste holistische hypes.

Thuiskomen, heling, aanwezigheid —
zijn niet afhankelijk van wat je fysiek doet of kunt.
En dat is wat zo vaak niet gedeeld of gezien wordt.

Om thuis te komen in jezelf hoef je niet naar buiten.
Je hebt geen dure sessies, middelen, retraites of coaches nodig.

Inderdaad, ook mij niet.

Mijn blogs en diepe inzichten ontstaan voornamelijk
als ik dagenlang in bed lig.
Niet omdat ik kies voor stilte,
maar omdat mijn lichaam dat vraagt.

Ik ben dan niet in een boshut,
ondergedompeld in een sessie,
geen blote voeten in het gras —
ik ben gewoon aanwezig.

In een kamer waar de gordijnen langer dicht blijven
dan de wereld goedkeurt.

En toch…
is het dáár waar ik thuiskom.

Verbinding met jezelf of met iets groters
behoeft niet altijd een fysieke, zichtbare actie.

Begrijp me niet verkeerd:
dat kan prachtig zijn, helend zelfs.
Maar het wordt al snel een voorgeschreven vorm,
in plaats van een persoonlijke beleving.

Thuiskomen is niet iets wat je buiten jezelf moet zoeken.
Het hangt niet af van fysieke omstandigheden.

Jouw lichaam, jouw situatie, jouw innerlijke wereld —
zijn al voldoende bedding.

Je bent al in contact.
In die stilte. In dat bed. In het mijmeren.

Dat ís je bos. Dat ís jouw aarde. 🌿

En dat is iets wat zovelen vergeten,
of zelfs niet durven: om dáár te blijven.

In de eigen ruimte.
In het niets moeten.

Want in die ruimte kom je jezelf tegen.
Geen afleiding, geen bewijsdrang, geen masker.

Dat vraagt moed.
Om te blijven — zacht, maar krachtig.

Het oordeel naar jezelf doorzien en loslaten.
Het idee dat je zwak bent als je niet doet
wat anderen als “goed” bestempelen —
omdat het nu geprezen wordt.
Omdat je dan pas “goed bezig” zou zijn.

Maar wat klopt, dat klopt.
Of het nu in een boomgaard is,
of onder een dekentje op de bank.

Je hoeft niets te bewijzen.
Niet naar buiten.
Niet naar anderen.

Je bent al thuis.

Liefs,
Yvonne 💛

Alles zit in jezelf.
Voel wat klopt voor jou.

Mocht je alsnog behoefte hebben om te verdiepen,
wees dan welkom om samen bij mij op de bank te komen mijmeren.
www.Kleurendroom.nl

19-10-2025