Wij mensen zijn de enigen...

Wij mensen zijn de enigen die zich afvragen of we ‘goed genoeg’ zijn. Of we meer moeten doen, beter ons best moeten doen, harder moeten werken. Wat als we gewoon even stil staan, de druk van het dagelijks leven loslaten, en ons overgeven aan de pure rust die de natuur ons biedt?

Stel je voor dat je in een open veld zit. Sluit je ogen, adem diep in en luister. Niet alleen met je oren, maar met je hart en je ziel.

De wind fluistert een oude wijsheid die je misschien even vergeten bent, terwijl de bomen je laten zien hoe je kunt loslaten zonder angst of spijt en weer volledig kunt bloeien. De dieren leven in het moment, zonder de last van gisteren of de zorgen van morgen, en herinneren je eraan hoe het voelt om helemaal in het hier en nu te zijn, volledig aanwezig.

In de natuur voel je die diepe, stille vrede. De lucht voelt lichter, de ruimte groter. Je voelt de aanwezigheid van iets groters dan jezelf, een kalmte die je omhult en je hart opent. Dieren geven je iets wat mensen soms niet kunnen: pure, onvoorwaardelijke liefde die geen oordeel kent. Ze zijn gewoon, op een manier die ons soms ontgaat.

De natuur kent geen haast. Een boom groeit niet sneller omdat jij ongeduldig bent. Een rivier volgt haar eigen stroom, zonder zich druk te maken over de richting of de tijd. Een vogel vliegt zonder twijfel, zonder angst om niet goed genoeg te zijn. Alles in de natuur is moeiteloos, vol vertrouwen, in totale harmonie met zichzelf.

Als je daar echt even bij stilstaat, voel je een stille kracht in jezelf ontwaken. Jij hoeft niets te doen om waardevol te zijn. Jij bént al genoeg. Je hoeft niet harder te werken, niet sneller te zijn. Je mag gewoon zijn. Je mag ademhalen, voelen, lachen, en zelfs rusten. Dat is alles wat de natuur van je vraagt: dat je aanwezig bent, dat je jezelf volledig toelaat, precies zoals je bent.

Dieren oordelen niet. Een hert rent niet weg omdat je je kwetsbaar voelt. Een hond houdt niet minder van je, zelfs niet op de dagen dat je het niet allemaal kunt bijhouden. De natuur vraagt niets van je, behalve dat je er bent, met een open hart. Dat je kijkt, voelt, en je verbindt.

Misschien is dat waarom we ons zo aangetrokken voelen tot de natuur. Niet omdat zij ons iets geeft, maar omdat zij ons herinnert aan wie we werkelijk zijn. Ze laat ons voelen dat we al die rust, die vrijheid, die liefde, al in ons dragen. Het is een herinnering aan de eenvoud van het leven, aan de kracht van het moment, aan de onvoorwaardelijke liefde die we zijn.

Voel jij dat ook? Voel jij die diepe verbinding, wanneer je de natuur en de dieren in je hart toelaat? Hoe ervaar jij de magie van de natuur en puur contact?

 

Liefs Yvonne ❤️

Foto: De eerste lammetjes zijn geboren op Kleurendroom, en dit kleintje werd afgestoten door zijn moeder omdat hij zo zwak was. Maar met zorg, liefde en geduld is hij sterk geworden en heeft hij zijn plek gevonden in de kudde.

Wil je eens komen zitten in een wijds open veld, of knuffelen met een lammetje? Je bent van harte welkom bij een Regenboogsessie.

27-3-2025