Durf jij in kleur te leven?

We komen allemaal van verschillende werelden.
Met onze eigen lagen, verhalen, waarheden.
En elke waarheid is waar – als ze uit het hart komt.
Dan is het niet iets om te verdedigen, maar iets om te delen.
Zacht, echt, puur.

Soms vergeten we dat.
Dat we die waarheid in ons dragen.
Dat we verbonden zijn, ondanks alles wat verschillend lijkt.
Maar ergens tussen jou en mij ligt een brug.
Niet van steen, maar van licht.
Niet zwart-wit, maar in kleur.
Een brug die ons uitnodigt –
om elkaar halverwege te ontmoeten.

Want ook al lijken we soms ver van elkaar verwijderd,
de liefde is er.
Altijd.
Ze leeft onder alles.
Die stille, diepe verbinding – die ons herinnert dat we niet gescheiden zijn.

Het vraagt moed om die brug op te gaan.
Niet met woorden die overtuigen,
maar met een blik die zegt: ik zie jou.
Een hand die reikt zonder verwachting.
Een hart dat zacht durft te zijn.

Wat als we onszelf toestaan om in kleur te leven?
Om onze eigen tinten te omarmen – de heldere én de schaduwrijke.
Zoals een kind dat zonder schaamte een prinsessenjurk draagt,
of vol overtuiging een piraat speelt.
Zij geloven nog. In magie. In wonderen.
In een wereld waar alles mogelijk is.

Die wereld is er nog.
Die leeft in ons.
Misschien diep weggestopt.
Maar ze wacht.
Tot we haar weer durven toelaten.

En jij?
Durf jij jouw kleuren te laten zien?
Niet om op te vallen,
maar om te stralen –
op jouw manier.

Laten we elkaar daar ontmoeten.
Zacht.
Open.
Nieuwsgierig.
Halverwege de brug.
In kleur.
In liefde.
In alles wat we zijn.

⸻

Misschien is het tijd.
Tijd om een stukje over de brug te lopen.
In je eigen tempo.
In jouw kleuren.
En te voelen dat je nooit alleen bent geweest.

☼ Voel je welkom bij een Regenboogsessie
waar al je kleuren welkom zijn
en we elkaar kunnen ont-moeten.

Liefs, Yvonne 🌈