Eren we het goud?
In onszelf —
en in de ander?
Er zijn wezens op deze aarde
die geen woorden gebruiken om te spreken,
maar trillingen.
Die niet praten,
maar spiegelen.
Die de orde van het leven
in hun lichaam dragen,
en elke verstoring in het veld
feilloos aanvoelen.
Bijen zijn zo’n volk.
En ik ben ook zo’n wezen.
Niet altijd gezien,
niet altijd begrepen door het volk.
⸻
Ik weet hoe het voelt
om in stilte te dragen
wat anderen niet kunnen zien.
Om te reageren op wat niet klopt,
nog voordat woorden het kunnen benoemen.
Om te waken over een heilig veld
dat zelden wordt herkend —
totdat het wordt verstoord.
De bijen doen hetzelfde.
⸻
Hun raat is een tempel.
Hun orde een heilig veld.
En wie zich daarin beweegt,
wordt gelezen —
niet op intentie,
maar op trilling.
In deze tijd stijgt de trilling van de aarde.
Alles wat niet klopt
komt aan het licht.
Niet om te straffen,
maar om zichtbaar te worden.
Om geheeld te worden.
De bijen leven al in die verhoogde trilling.
Ze voelen wat niet gezegd wordt.
Ze reageren op wat vergeten is te voelen:
het heilige ritme van leven in verbinding.
⸻
En als wij dat niet begrijpen,
noemen we het ‘agressie’.
‘Onverklaarbaar gedrag’.
Maar in werkelijkheid is het een scherp afgestemde reactie
op een wereld die zijn harmonie is kwijtgeraakt.
Dan grijpen we in.
Corrigeren.
Vervangen.
Soms doden we zelfs de koningin.
Zonder te beseffen
dat het volk
hun tempel verdedigt.
Niet uit kwaadheid.
Maar uit heilige orde.
Niet tegen ons.
Maar vóór het leven.
⸻
Want wat wij niet durven bewonen,
geven zij terug.
De spanning die in ons lichaam leeft.
De onrust die we zelf niet opmerken.
De innerlijke strijd
die in stilte doorwerkt.
De bijen voelen het.
Ze spiegelen het.
Ze houden het ons voor —
zonder oordeel,
maar met feilloze eerlijkheid.
⸻
Wie zijn eigen trilling leert dragen,
merkt dat het volk zachter wordt.
Dat de spiegel helderder wordt.
En dat het contact verandert:
van beheersing
naar verbinding.
Zij vragen niets van ons,
behalve zuiverheid.
Niet perfectie,
maar aanwezigheid.
Want alleen wie zuiver is,
mag bij het goud.
⸻
Ik weet hoe het voelt.
Dat zuiverheid niet altijd wordt beantwoord met vertrouwen.
En hoe pijnlijk het is
als het niet herkend wordt.
Misschien is dat waarom de bijen
mij zo na aan het hart liggen.
Omdat zij, net als ik,
niet werken vanuit woorden,
maar vanuit het veld.
Vanuit wat écht is.
⸻
We zeggen dat we vrede willen.
Maar zolang we de strijd in onszelf niet aankijken,
zal de wereld die spiegel blijven geven.
De bijen zijn daarin misschien wel
de zuiverste gidsen die er zijn.
Niet met woorden,
maar met ruisloze helderheid.
Ze tonen ons wat vergeten is:
de kracht van het vrouwelijke,
het dragende,
het samenwerkende.
Een intelligentie
die niet beheerst wil worden,
maar gevoeld.
⸻
Het is tijd.
Om het bijenvolk niet langer te zien
als iets wat ‘onderhouden’ moet worden,
maar als een levend wezen,
een collectieve ziel
die ons wakker houdt.
Die hun tempel bewaakt,
waar wij de onze soms zijn vergeten.
Wie dat durft aan te kijken,
zal merken:
zij zijn geen bedreiging.
Zij zijn een herinnering.
Een poort naar harmonie.
Een echo van de Aarde.
Een fluistering van het Goud.
Bijen spiegelen en bewaken het heilige —
hoe heilig bewaak en bescherm jij jouw tempel?
⸻
👑
Liefs,
Yvonne
Een potje gouden honing uit onze eigen Imkerij De Zielsraat is te bestellen via:
www.kleurendroom.nl (onder het tabblad Zielen in beeld) – niet als product, maar als drager van bewustzijn.
Een geschenk van het volk,
gedragen door duizenden vlieguren,
vol liefde, orde en vlijt.
Voor wie zijn eigen tempel wil voeden.
10-8-2025
