Je beseft het pas...

Je beseft het pas
als het niet meer vanzelf gaat.
Dat ademen iets is
wat je meestal niet merkt.
Dat bewegen
zomaar gebeurt.
Dat leven
gewoon doorgaat.

Gezondheid.
Niet zomaar een woord,
maar de stille vrijheid
om niets te hoeven overwegen
voor je opstaat,
voor je voelt,
voor je leeft.

Zonder pijn.
Zonder uitputting.
Zonder overprikkeling
die je terugwerpt
terwijl je vooruit wilt.
Zonder de onzekerheid
die zachtjes in je lichaam sluimert
als je niet meer weet
of je het nog kunt vertrouwen.

Voor wie zich vrij beweegt,
ademt,
gaat,
lijkt het leven
vrijwel vanzelf te stromen.

Maar voor wie leeft
met iets extra’s,
zichtbaar of onzichtbaar,
is niets nog vanzelfsprekend.

Tussen willen en voelen.
Tussen doen en overgave.
Tussen het leven dat doordraait
en iets in jou
dat zachtjes stopt
zonder dat iemand het ziet.

Je wilt niets liever.
Maar iets in jou
volgt niet altijd.
En vraagt soms iets anders
dan je zou wensen.

De buitenwereld ziet het vaak niet.
Niet uit onwil,
maar omdat ze, gelukkig,
de vrijheid kennen
om het niet te hoeven voelen.

En precies dat
is een geschenk
dat gekoesterd mag worden:
de vrijheid om te leven
zonder te hoeven rekenen met je energie,
zonder jezelf steeds terug te trekken,
zonder te leven op halve kracht.

Gezondheid is geen gewoonheid.
Ze is een wonder
dat zich schuilhoudt in stilte.
En zolang je lichaam
je nog draagt,
je hoofd je ruimte geeft,
je stappen vanzelf gaan,
vier dat dan.
Niet als vanzelfsprekendheid,
maar als iets heiligs.

En als het anders is…
als je lichaam of hoofd
iets anders vraagt,
je ritme trager is,
je keuzes kleiner,
je dag voorzichtiger,

weet dan:
daar, in die zachtere ruimte,
wordt het leven niet minder.
Maar vaak voelbaarder.
Helderder.
Dieper.

Juist dan
leer je de waarde van het kleine.
Geniet je intenser van wat wél lukt,
juist omdat het niet vanzelf gaat.

Laten we wat vaker stilstaan
bij het wonder van gezondheid.
En ons verwonderen
over hoe ons lichaam
elke dag opnieuw
alles in beweging zet
voor herstel,
voor genezing,
voor evenwicht.

Gezondheid laat zich niet altijd horen.
Ze klopt niet op de deur.
Ze vraagt niets.
Ze is er,
tot ze er niet meer is.

En dan pas…
voel je
hoe heilig het was.

Wat ooit gewoon leek,
was in stilte een wonder
dat elke dag
voor je werkte.

Liefs Yvonne ❤️

Herken je iets in deze woorden,
en voel je de behoefte om het samen te delen, in liefde en zachtheid?
Voel je welkom bij een Regenboogsessie.