Zelfliefde

Er komt een moment
dat je niet langer draagt
wat nooit van jou was.
Niet uit hardheid,
maar omdat je bent gaan voelen
hoe kostbaar jouw licht is.

Je licht is geen pleister.
Je liefde geen reddingsboei.
Je bent niet verantwoordelijk
voor de leegte van een ander,
die hij zelf nog niet kan vullen
of vasthouden.

Je bent niet hier
om jezelf te verliezen
in het dragen van een ander.

Je hoeft niemand te overtuigen
om jou echt te zien.
Wie jou werkelijk ziet,
komt niet halen,
maar ontmoeten.
Herkent je licht,
en wil daarin naast je staan.
In zachtheid.
In waarheid.
In gelijkheid.

Dat moment is een openbaring.
Geen afscheid,
maar een thuiskomen.
Een zachte terugkeer
naar jouw binnenwereld,
waar je weer mag ademen,
waar je mag rusten,
waar je energie opnieuw begint te stromen.

Je bent geen onuitputtelijke bron,
maar een levend voorbeeld
van wat het betekent
om trouw te blijven aan je hart,
en jezelf eindelijk op de eerste plek te zetten.

En precies daar
ontstaat de meest liefdevolle daad:
die je jezelf én een ander kunt geven.

Want zolang jij blijft dragen
wat niet van jou is,
ontneem je de ander de ruimte
om zijn kracht te voelen
en zijn licht te laten schijnen.

Bewaak je energie
als een daad van liefde,
voor jezelf, en voor de ander.
En dan kun je met een open hart
ontvangen wat echt is:
groei, liefde, en waarheid.
Voor verbindingen die zuiver stromen,
en harten die elkaar werkelijk ontmoeten.

Liefs Yvonne 💜

 

Voel je herkenning in deze woorden,
en verlang je naar thuiskomen in jezelf, delen of verzachten?
Voel je welkom bij een Regenboogsessie.

25-4-2025